2004-2005 Sezonu

Göztepe Ana Hasan Elidemir Hasta ziyaretlerini oldum olası hiç sevmem. Mecburiyetten giderim. Giderim ama her seferinde içim acır. Dün Göztepe maçına giderken yemin ediyorum ayaklarım geri geri gitti. Ağır hasta bir dostumu ziyarete edecek gibiydim. Başıma gelecekleri az çok biliyordum. Hatta emindim ama içimden "Allahım kurtar şu Göztepe'yi" demeyi de ihmal etmiyordum. O kadar çok seveni vardı ki... Halbuki uzaktan akrabası bir abisi olarak ben bu çocuğu zamanında elimden geldiğince hep ikaz ettim. Gün geldi; "Parasız pulsuzsun, üstelik çok gençsin ama olsun sen onurlusun" diyerek moral vermeye çalıştım... Gün geldi; "Çocuk zaten zayıf bari Yüksel Can babasından yani, öz babasından ayırmayın" dedim dinletemedim. Bakıcıları seksen yıllık efsaneyi "Kurtarırız" sandılar. Sanmak yetmedi, sonuna kadar ısrar ettiler. Ve işte acı son... Keşke bakıcılar zamanında, "vazgeçseydiler." Keşke "Ben yoruldum, artık başka sevenleri baksın" deseydiler. Ama işte keşkelerle yaşanmıyor. Olan oldu hayat devam ediyor... Göztepe'yi sevenler dünkü O.Renault mağlubiyetinden sonra "Çocuk öldü" diye elbette çok üzülecekler. Ama asla pes etmemeliler. "Efsane Göztepe Ana" yeni bir çocuk doğurur ve bu kez sanırım sağlıklı büyütür. Göreceksiniz büyütecektir de... Yeter ki bu sevgi bitmesin.